قسمت اول مصاحبه با رئیس ارشد یوونتوس
 |
مدیری با 2 جام متوالی، وقتی به عقب نگاه می کنی چه تصویری اول در ذهن شما می آید؟
تصویر نیست. یک احساس است، احساس غرور مشترک بین من، کادر مدیریت، کادر مربیگری و تمام بازیکن ها.
و وقتی به آینده نگاه می کنی، آیا موفقیت های دیگری می بینی ؟
آینده در آینده است. آن چه که مهم است این است که ما چه کاری کنیم تا به آن موفقیت ها برسیم. همیشه من گفتم مهمترین پیروزی، پیروزی بعدی است.
اگر بخواهی این دوره را تحلیل کنی، به نظر تو چه فاکتوری وجود دارد که باعث می شود یووه از باشگاه های دیگر متمایز شود در این 2 سال ؟
حقیقت این است که نباید به باشگاه های دیگر نگاه کرد. وقتی که تصمیم گرفته شد باشگاه یوونتوس زیر نظر مستقیم خانواده آورده شود، هدف تنها و تنها یک چیز بود: یوونتوس باید به دوران پیروز شدن بازگردد. زیرا در تاریخ خانواده این چیزی بوده که یووه ارائه می داده. اولین قدم برای من این بود که اقداماتی انجام بدهم که روحیه ی پیروز بودن به یوونتوس باز گردد و بعد در همان مسیر ادامه بدهیم.
90 دقیقه هوادار بودن و بعد رئیس گروه مدیران بودن با هم چه تفاوت دارد، اگر تفاوتی دارد.
البته که تفاوت هست. همه هم کار ها می دانند تا 3 ساعت قبل از بازی همچنان کارهای مدیریت هست، بعد از بازی هم به آنها می گویم 1 ساعت به من استراحت بدهید و بعد از آن کارها را شروع می کنم. کارهای که بسیار هستند و گوناگون. من یکی از آتشین ترین هوادار های یووه هستم که مثل هر هواداری شکوه و موفقیت یووه را می خواهم. هر بازی مثل این می ماند که خودم در زمین بازی می کنم. و این لحظات مقدس اند برای من. در این حد که در این لحظات چیزی نمی خورم. همیشه بعد از بازی با تیم پاستا می خورم و من و بوفون از اولین کسایی هستیم که برای پاستا می رسیم زیرا به ریکاوری بیشتری نیاز داریم.
از 2010 تا الان انقلابی در یووه انجام دادی، آیا یووه هم انقلابی در تو داده است ؟
البته، بارز ترین مورد این است که من الان جایگاه و شهرت اجتماعی دارم که قبلا نداشتم. این به این معنی نیست که زندگی من عوض شده ولی به طور مثال امروز در خیابان رفتن برای من با 3 سال پیش تجربه ی متفاوتی شده و مثلا با اینکه من تجربیات مدیریتی در این مقیاس داشتم ولی تجربه کردن مدیریت شرکتی به عظمت یوونتوس تجربه ی خیلی گرانبهایی بوده برای من که من را از لحاظ حرفه ای هم خیلی بالغ تر کرده است.
بعد از فصل اول شما کونته را آوردید، چگونه قانع شدی که او گزینه ی مناسبی است ؟
من همیشه دوست دارم مقایسه کنم. سال 96 که تیم یووه قهرمان لیگ قهرمانان شد، هفت تا از بازیکن های توی زمین از مدیریت قبلی بودند. وقتی من به همراه ماروتا و ندود کار را شروع کردیم از بعد ورزشی یوونتوس را در آن حد ندیدیم. ما تصمیم گرفتیم در طی 2 سال اسکلت تیمی را بسازیم که بتوانیم تشویق و تهییجش کنیم برای موفقیت و پیروزی. حتی من در یک مصاحبه ی جنجالی در سال اول گفتم ما تازه کار ررا شروع کردیم اگر سال دیگر همین موقع در همین جایگاه بودیم،آن موقع یعنی به مشکل برخوردیم. حالا امروز به این تیم نگاه کنید. 21 نفر نسبت به 2010 تغییر کردند.
در سال اول ما از مربی راضی نبودیم. ولی من می خواستم یک سری اصول به یووه بازگردد. یکی از آنها این بود که مربی که فصل را با تیم شروع می کند باید به او اجازه داد تا آخر فصل بماند. در میانه ی فصل نمی توان برنامه ریزی را تغییر داد. در تابستان کونته از طریق دوست مشترکی کونته را دعوت کردم و جلسه ای گرفتیم و حدود 3 ساعت با هم حرف زدیم. او از همه چیز حرف زد، از نگاهش به یوونتوس، از شخصیتی که یووه باید داشته باشد، از چیزی که در تیم کم بود و از برنامه هایش.
من در همان جلسه قانع شدم. جوری که وقتی خانواده ام آمدند پرسیدند با کی بودی ؟ گفتم با مربی جدید یوونتوس. بعدا با ماروتا و ندود هم مشورت کردم و همه قانع شدیم او گزینه ی مناسبی برای یووه است. و وقتی یووه بدون شکست قهرمان شد گفتم او مثل شتاب دهنده ای عمل کرد که باعث شد نتیجه این پروژه خیلی زودتر از پیش بینی ما فرا برسد.
پس قهرمانی یووه فراتر از انتظار بود.
فراتر از انتظار نه. گفتم وقتی من باشگاه را به دست گرفتم هدف موفقیت بود. پس بهتره بگوئیم فراتر از برنامه ریزی ها بود.
آخرین جلسه ی تو با کونته کی بود ؟
یک هفته پیش. آمد به خانه ی من. همیشه جلسات من با کونته در خانه ی من است، همیشه روی یک مبل ! این دو سال برای او خیلی سخت بوده. در سال اول او از سیه نا آمده بود و مجبور بود توقعات خیلی زیادی را برآورده کند و تحت فشار زیادی بود. در سال دوم با وجود قهرمانی درگیر مسئله ی تبانی های ایتالیا بود. به من گفت بعد از 2 سال اولین بار که آرامش دارد و اولین باری است که دارد استراحت می کند. آنتونیو می داند که بردن برای یوونتوس خیلی زود عادی می شود در حالی که اینطور نیست. او به من گفت برای ادامه این مسیر باشگاه به چه چیزهای نیاز دارد. اینکه می شود به دنبال قدم های بزرگ بود ولی نباید به کسی تضمین داده شود که اینطور می شود. گفتم من هم دوست دارم سال دیگه قهرمان لیگ قهرمانان شویم، ولی مشخصا که الان وضعیت آنطوری نیست . ولی می توانیم اهدافمون را تازه کنیم، نگاهمان را به روز کنیم و در مسیر این پیروزی قرار بگیریم.
فردای آن روز من با ماروتا و ندود جلسه گرفتم. حتی قبل ازین جلسه هم شفاف سازی صورت گرفته بود که ترانسفر یووه باید چطوری باشد. آنتونیو تاکید کرد مسئله براش پول نیست. فقط می خواهد مانعی برای ادامه ی راهش وجود نداشته باشد چون میخواهد پیروز باشد. و من گفتن که مانعی نخواهد بود. ما به طور گروهی کار خواهیم کرد، همه هماهنگ با هم تا المنت هایی که برای ادامه راه کونته لازم هست را برایش تهیه کنیم. ولی می خواهم بگویم به یاد داشته باشید موفقیت های این دو فصل هرچقدر وابسته به افرادی چون بوفون، کیلینی، بارتزالی یا ویدال بوده افرادی چون پلوزو، پادوین، ماتری یا کوالیارلا هم نقش پررنگی در این پروژه داشتند و تنها یک چیز در ذهنشون بوده : موفقیت یووه.
کار مربی کار خیلی بزرگی بود، خیلی شتاب داد به برنامه های ما ولی نباید کار تیم هم فراموش شود. نباید ارزش کار این بازیکن ها کم شود. من نمی بینم امروز زیاد در مورد 4 ماه غیبت کونته حرف زده شود، انگار اصلا فراموش شده. ولی موفقیت در آن دوره یعنی مدیریت باشگاه به خوبی در جایگاهش بود، یعنی کادر فنی به خوبی وظایفش را انجام داد، یعنی آن افرادی که به جای کونته کنار زمین بودند به خوبی کار خودشان را انجام دادند تا بتوانند جای خالی او را پر کنند. یووه یک چنین سیستم یک پارچه ای و من به شما تضمین می دهم تمام این مجموعه می خواهند یووه در اروپا موفق شود.
ولی این ساده نخواهد بود. خیلی مسائل دیگر وجود دارد. به طور مثال سال دیگه می تواند سومین سالی باشد که یووه در لیگ قهرمان می شود. اتفاقی که به جز یک بار در ده 30 هیچوقت در یووه اتفاق نیفتاده. این یعنی فرصتی برای نوشتن تاریخ در یووه هست و ما به دنبال این مسئله هم هستیم. پس برای فصل آینده هدف ما این است که اول بتوانیم این را کسب کنیم و در اروپا بتوانیم تا جایی که امکان دارد پیش برویم. 10 ساله که مادرید با سنگین ترین بودجه ها هنوز لیگ قهرمانان را نبرده. سال گذشته منچستر توسط بازل حذف شد، امسال در مرحله ی دوم. اطمینان هیچوقت وجود ندارد. من اعتقاد دارم باید اشتیاق، شور، اراده و تعهد باشه برای رسیدن به موفقیت، و در کنارش امیدوار باشیم که به موفقیت می رسیم.
«به اشتراک گذارید»
حسین صالحی«مدیر سایت»
ارتباط با نگارنده:
